De stichting van het benedictijnenklooster gaat terug tot de stichting van de Saksische graaf Ricdag in 847. Het klooster ontwikkelde zich tot een belangrijke spirituele instelling. De Reformatie in 1568 leidde tot de omvorming tot een protestants vrouwenklooster van het hertogdom Brunswijk, dat bleef bestaan tot de terugkeer naar het bisdom Hildesheim in 1629. In 1643 kwamen er opnieuw Engelse benedictijnen in het klooster. Tot 1691 schiepen zij de huidige kerk in de stijl van de Westfaalse post-gotiek met haar rijke barokke interieur en de abdij. Het nieuw gestichte klooster bloeide snel op en bleef tot zijn ontbinding in 1803 als het enige Engelse klooster op Duitse bodem.
De kerk is een drieschepige hallenkerk met vier gewelfde traveeën die worden ondersteund door zes achtzijdige pijlers en wandconsoles. Zeven barokke altaren versieren de kerk al meer dan 300 jaar.
De kerk is een drieschepige hallenkerk met vier gewelfde traveeën die worden ondersteund door zes achtzijdige pijlers en wandconsoles. Zeven barokke altaren versieren de kerk al meer dan 300 jaar.
In de buurt
