Kloster Isenhagen

In zijn stille stilte herbergt het voormalige cisterciënzerklooster opmerkelijke architectonische kenmerken, historisch uniek meubilair en waardevolle middeleeuwse textielkunst.

Dit samenspel geeft een authentiek en bezienswaardig inzicht in de processen en gebruiken van het vroegere kloosterleven. In de textieltentoonstelling kunnen bezoekers zich vergapen aan kunstzinnig kloosterborduurwerk, waaronder rivierparels uit de regio Südheide Gifhorn.

Geschiedenis
Hertogin Agnes, geboren markgravin van Landsberg uit het huis Wettin, stichtte in 1243 een cisterciënzerklooster om geestelijke zorg te verlenen aan het nabijgelegen klooster Wienhausen. De monniken verlieten het klooster echter al in 1259 na een brand. In 1265 werd het klooster nieuw leven ingeblazen met cisterciënzer nonnen. In 1327 werd het verplaatst van Alt-Isenhagen naar Hankensbüttel naar de bestaande aartsdiakoniekerk. De wederopbouw van het klooster begon in 1345, maar kwam al snel tot stilstand door de uitbraak van de pest. 
De eerste decennia van de 16e eeuw waren een economische bloeiperiode voor het klooster Isenhagen. De eisen van de vorst om geld en de omwentelingen door de lutherse reformatie vanaf 1527 maakten een einde aan deze fase. Toen de hertogen Ernst en Franz de teruggave van de zegels, documenten en juwelen eisten, verhuisden de abdis, priorin en kapelaan de archieven in 1540 naar Halberstadt. In hetzelfde jaar werd het eerste protestantse hoofd van het klooster, Judith von Bülow, benoemd. Daarmee was Isenhagen het eerste van de Lüneburger nonnenkloosters waar de Reformatie officieel werd ingevoerd.
 
Het nonnenklooster ontwikkelde zich tot een protestants klooster dat zijn tradities nog lang behield: nog in 1619 bevatte het protestantse kloosterreglement expliciete bepalingen over afzondering en regelmatige gebedstijden. Tot het einde van de 17e eeuw bleven de monniken samen eten aan lange tafels in de refter en tegelijkertijd de Bijbel lezen. De kloosterlijke gebedstijden werden in de loop der tijd minder, maar bestaan nog steeds.
 
Na de Tweede Wereldoorlog bood het klooster onderdak aan vluchtelingengezinnen tot aan de grenzen van zijn capaciteit, soms tot halverwege de jaren 1950.

Zie
Kerk en kloostergang werden vanaf 1345 gebouwd in de Noord-Duitse baksteengotiek en voltooid vóór het uitbreken van de pest. De gereconstrueerde kloostergebouwen uit de 18e eeuw zijn uitgevoerd in eenvoudig barok vakwerk.

 
De altaren in de parochiekerk en op het nonnenkoor, de voormalige troonstoel van de stichter, die in de eeuwen daarna werd omgebouwd tot lessenaar, en de kalkstenen consoles in de oostelijke kruisgang met tegenover elkaar liggende scènes uit het Oude en Nieuwe Testament zijn bijzondere juweeltjes.
 
Heden ten dage in gebruik
Door de eeuwen heen hebben alleenstaande vrouwen als kloosterlingen onder leiding van een abdis in het protestantse klooster Isenhagen gewoond, dat een zelfstandige overheidsinstelling is en onder wettelijk toezicht staat van de voorzitter van de kloosterkamer van Hannover in zijn hoedanigheid van rijkscommissaris.

• Gebouwd rond 1345 op de huidige locatie
  
• Omgevormd tot protestants klooster na de reformatie in 1540 en door de eeuwen heen nog steeds bewoond door vrouwen
• Kerk met nonnenkoor en twee gebeeldhouwde gotische vleugelaltaren
• Kloostergang met kalkstenen consoles
• Museum met kostbaar textiel, kostbaar edelsmeedwerk en zeldzame boeken
  

Het klooster kan alleen worden bezocht als onderdeel van een rondleiding!

Geleide rondleiding klooster Isenhagen
Thema-excursie "Voor één keer monnik zijn in een klooster"

Boekentips over klooster Isenhagen:
Poneß, Kirsten: Kloster Isenhagen. - Deutscher Kunstverlag - (DKV kunstgids nr. 678)
Tribian, Henning (2020): Pelgrimsroute Isenhagen. In de voetsporen van de cisterciënzer nonnen. Tochten over de zuidelijke heide. (CALLUNA Verlag Menschen und Medien, Gifhorn-Oerrel-Uelzen)
Tribian, Henning (2014): Kloster Isenhagen -  Heimatkundliche Bedeutung von der Gründung bis zur Reformation. (CALLUNA Verlag Menschen und Medien, Gifhorn-Oerrel-Uelzen, ISBN 978-3-944946-01)