UNES­CO We­rel­derf­goed Hil­des­heim

Het Hildesheimse Mariendom, een van de oudste bisschopskerken van Duitsland, is een uit drie schepen gebouwde basiliek gemaakt van bewerkte steen en hardsteen. Op de belangrijkste apsis van het klooster volgt een twee verdiepingen tellend drie-vleugelig gebouw met op de binnenplaats het symbool van Hildesheim, de 1000 jaar oude rozenstruik. De middeleeuws inventaris van de kerk bevat ook twee monumentale gegoten bronsstukken, de Christuszuil en de Bernwarddeur. De beide kunstschatten zijn uit één stuk gegoten – een baanbrekende prestatie en technische innovatie voor die tijd.

In het dom-museum van Hildesheim is een van de belangrijkste collecties van religieuze kunst te vinden: de Hildesheimse domschat, die ook deel uitmaakt van het UNESCO Werelderfgoed.

Het dom-museum van Hildesheim heeft een internationaal belangrijke verzameling middeleeuwse schatten. Deze is onderdeel van het UNESCO Werelderfgoed en bevat een selectie van schatten uit de geschiedenis van de dom, en de belangrijkste domschat met waardevolle middeleeuwse kunstwerken. De unieke voorwerpen van de domschatkamer gaan terug in de tijd tot bisschop Bernward (993 tot 1022), zoals de zilveren kromming van de staaf van abt Erkanbald van Fulda, de zilveren kandelaars, het kruis van bisschop Bernward en de gouden Madonna, een van de oudste beelden van de middeleeuwen. De Oswaldreliquiar is een stichting van de Welfenhertog Hendrik de Leeuw en zijn vrouw Mathilde, de dochter van de koning van Engeland.

De bouwheer van de St. Michaeliskerk Hildesheim in Hildesheim is niemand minder dan de bisschop Bernward, die in 1192 heilig werd verklaard, en leermeester was van keizer Otto III. Als dank voor zijn diensten ontving Bernward een splinter van het Heilige Kruis. Dit kostbare relikwie werd als eer gebouwd van 1010 tot 1022 en is een sleutelwerk van middeleeuwse architectuur, dat vandaag evenals het in 1046 gebouwde Hildesheim Mariendom met de 1000-jarige rozenstruik op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. De kerk is een belangrijk voorbeeld van (pre-)romaanse architectuur. De plattegrond van de basiliek met dubbel koor maakt indruk met zijn strikte symmetrie. De opgang van het middenschip, dat de steunkolom bevat, is een van de meest succesvolle uitvindingen van de Ottonische en Romaanse architectuur.

Overigens: Volgens de legende kreeg bij het graf van Bernward in de crypte van de St. Michaeliskerk Hildesheim een blind meisje haar gezichtsvermogen terug.

De St. Michaeliskerk Hildesheim werd door de eeuwen heen zowel structureel als qua uitrusting meerder keren gereconstrueerd. Het pronkstuk binnen de kerk is het geschilderde houten plafond, die de Jesusboom vertegenwoordigd, de stamboom van Christus. Het voor Duitsland unieke vlakke plafond werd aan het begin van de 13e eeuw gebouwd en geeft een fascinerende indruk van de romaanse monumentale schilderkunst. De algemene indruk van het (hedendaagse) interieur wordt met name gekenmerkt door het licht dat van alle kanten komt. Daarbij zijn de ramen in de oost- en westkoren erg belangrijk.

In 1945 werd de kerk volledig verwoest door bombardementen. De reconstructie van St. Michaelis volgens het Ottonse model werd voltooid waarna in 1960 de inwijding van de kerk volgde. Tegenwoordig is de St. Michaeliskerk Hildesheim een van de drie simultaankerken in Nedersaksen en wordt hij gezamenlijk gebruikt door protestante en katholieke christenen. Sinds 1985 behoort deze samen met de Hildesheimse kathedraal tot het UNESCO Werelderfgoed.